Discurso - MABEL RIVERA

Vaya al Contenido

Discurso

PREMIOS > XXIII Premios María Casares
Discurso Presidencia 2019

Queridas compañeiras/-os, querido público, moi boa noite. Se cadra cumpría o saúdo romano: 'Ave', pero como aquí non temos diso, conformémonos co Boa Noite de toda a vida. O noso saúdo e o noso agradecemento ás entidades e institucións que nos patrocinan: a Consellería de Cultura e Turismo da Xunta de Galicia a través da Agadic, a Deputación da Coruña, o Padroado de Cultura do Concello de Narón, a Fundación AISGE, a Fundación SGAE, Producciones EMSAC e Gadis. E, por suposto, o noso anfitrión o Concello da Coruña por acollernos unha vez máis no teatro máis fermoso do mundo. Un saúdo moi especial a Rosalía (de Castro) e a María (Casares) por virse xuntar un ano máis, e xa van 23, coas persoas que amamos o teatro, a lingua, a Cultura do noso País.

Cadraba tamén saudar ás persoas que nos puideran estar vendo a través da canle pública; mais este ano, se se enchufan como de costume aló pola mañancina, xa non imos estar porque, por primeira vez na historia dos Premios,  non van ser retransmitidos pola canle autonómica. Por se alguén descoñecese esta circunstancia, imos dar conta moi brevemente das razóns. Como era aquilo: “Non deixes que os de fóra che conten a túa historia”? Pois iso, contámola nós. Tal como xa explicamos en nota de prensa, non conseguimos nunca que a Gala se emitise nun horario razoable e pola primeira canle. Intentámolo ano tras ano, pero este último non tivemos sequera a opción de expoñer directamente, e de negociar, as nosas peticións diante de alguén, que alguén tivese a cortesía de recibirnos. E así durante varios meses ata esgotar un tempo no que xa non nos quedaba outra opción que seguir aceptando as mesmas condicións de sempre ou dicir ata aquí chegamos. Todo por mail. Nós somos os rostros, as voces, o talento nunha palabra, do audiovisual de Galicia. Antes de existir a canle autonómica moitas e moitos de nós xa estabamos traballando nesta que é unha das manifestacións culturais máis sobranceiras do País, comprometida e en certo modo pioneira no uso da lingua no directo co público dende a nosa profesión. Por iso, cando a televisión pública iniciou a súa actividade achounos preparadas para contribuír á normalización da lingua e da cultura do noso País dende a nosa profesión. Lamentamos que a resposta por parte da canle pública estea cada vez menos á altura desta contribución, e non só no tocante ao teatro senón a todo o panorama cultural de Galicia na súa permanente actualización, diversidade, calidade, creatividade, profesionalidade, nas diferentes manifestacións que enriquecen a vida cultural, a intelixencia e o espírito crítico da xente do País, e que a canle pública ten a obriga de ofrecer en toda a súa amplitude. Pois ata aquí.

Outra novidade é que despois de todos estes anos a tradicional xerra co rostro de M.C. sexa substituída por unha peza diferente. É de xeral coñecemento o deterioro das relacións laborais no Grupo Sargadelos e as represalias tomadas pola dirección do Grupo fronte á acción sindical. Como Asociación de carácter sindical que somos, rexeitamos decisións que non estean presididas polas boas prácticas na procura do entendemento na negociación de conflictos laborais. Por outro lado, e en palabras de Isaac Díaz Pardo: “Creamos Sargadelos co espítito do Laboratorio de Formas. Non había ser unha cousa comercial sen máis, senón que tiña que ser algo que estivera ao servizo de Galicia”. Pois ata aquí tamén. Por outro lado, parécenos unha magnífica ocasión de dar cabida a novos valores da creación artística para os que estes Premios poidan supoñer unha boa vía de expresión.

E como parece que a cousa vai de cambios, tamén a nós, a XD á que hoxe represento, tócanos relevo. Relevo que moita xente entre nós pensa que debería ser obrigatorio (coma o parking de Santiago: 'rotación forzada'). A cuestión é que despois de 2 anos nalgúns casos, e de 4 noutros, coma o meu propio, é hora de pasar o testemuño. Quedaría monísimo dicir que foi un pracer, unha honra, bla, bla, bla, … Foi, e seguirá a ser, un acto voluntario ao que nos prestamos para apoiarnos na defensa dos nosos dereitos en cuestións fundamentais: compromisos ineludibles coa IGUALDADE REAL E SEN VIOLENCIAS MACHISTAS; coa FORMACIÓN permanente; coa LIBERDADE DE EXPRESIÓN sen represalias contra quen a exerce; coa DEFENSA DOS NOSOS MARCOS LABORAIS, que non é máis cá defensa da legalidade que se recolle nos Convenios existentes, tanto de AUDIOVISUAL coma de TEATRO. E tamén o establecemento de canles de comunicación e reflexión abertas ao público a través, p.ex., das ESCARAMUZAS ARTÍSTICAS, ou das propias ACTIVIDADES PARALELAS a esta Gala, dedicadas a dar a coñecer a figura de María Casares.

Moito por facer? Todo! Mais hai pasos importantes xa iniciados coma o seguemento da implementación do Estatuto do Artista, sobre o que xa hai contactos de colaboración establecidos cos organismos correspondentes. A negociación, impulsada dende o INAEM a nivel de todo o Estado, dun novo marco específico de relacións que garanta a liberdade creativa do sector cultural, tan cuestionada ultimamente en Galicia. A participación nos relatorios do I Congreso de Teatro da AcademiaGT do próximo 2020 …

Tanto por facer! Ou tan pouco … depende da mirada: non haberá máis problemas cós que queiramos ver, nin máis compromiso có que queiramos asumir. Temos o futuro nas nosas mans, é tan emocionante!
Que vos divirtades coa Gala e ata sempre!
Webmaster Enrique Banet
Regreso al contenido